Sealart szkoła rysunku

Więcej na http://sealart.pl/drawing-classes/

Czy zastanawiałeś się kiedyś jadąc drogą dlaczego dwie jej krawędzie zbliżają się do siebie? Lub jak to jest ze to co jest dalej wydaje się mniejsze niż w rzeczywistości? Odległość między słupami telegraficznymi maleje w miarę ich oddalania się? Takich przykładów można wymieniać dużo, a wszystko to składa się na tzw. teorię widzenia, która jest jednocześnie podstawą do opracowania zasad perspektywy linearnej. Zwykło się mówić że perspektywa to sposób oddania przestrzeni trójwymiarowej na płaskiej – co logiczne –kartce. Dlatego dobry rysunek nie opiera się na tym aby przedstawić to CO widzimy, ale JAK widzimy. Bo przecież absurdem byłoby rysowanie obu torów kolejowych równoległych do siebie, lub umieszczanie drzew o takiej samej wysokości w miarę oddalania się. W domyśle mamy świadomość tych zjawisk, jednak zbyt często nie potrafimy ‘odważyć się’ i przyjąć do wiadomości tego jak widzimy dany kadr, a skupiamy się na tym co na nim jest i jakie są jego cechy rzeczywist

Rysowanie z natury jest jedną z najprzyjemniejszych rzeczy jaką może doświadczyć zapalony rysownik. Niestety często zdarza się, że po wybraniu kadru, miejsca, pory dnia czy techniki często nie wiemy jak zabrać się za nasze dzieło, czy też od czego je zacząć. Głównym problemem, zwłaszcza dla młodych rysowników, jest różnorodność otaczającego świata. Siadając przed katedrą na rynku, niestety w naszym kadrze nie zabraknie takich elementów jak: znaki drogowe, samochody, posadzka chodnika czy przypadkowe postaci zakłócające harmonie wybranego przez nas obrazu. Biorąc pióro czy ołówek w rękę, należy się zastanowić co tak naprawdę jest tematem naszej pracy i jaki efekt chcemy uzyskać i ten właśnie efekt jest sztuką rozumnego rysowania. Jeżeli skupiać się chcemy na obiektach architektonicznych to one powinny być naszym punktem wyjścia. Najważniejszym jest proste ustalenie co jest centrum mojej pracy i zarysowanie na środku kompozcji „węzła” rsysunkowego, stworzonego z głównych elementów. Powi

Definicja wg. Wikipedii…Czyli lekcja historii “Street art – dziedzina sztuki tworzona w miejscu publicznym, najczęściej „na ulicy” w formie bezprawnej ingerencji. Termin zawiera w sobie tradycyjne graffiti, lecz często jest użyty dla odróżnienia aktywności artystycznej w przestrzeni miejskiej od wandalizmu. Określenia street art najprawdopodobniej po raz pierwszy użył Allan Schwartzman w 1985. Street art nie posiada ściśle określonych reguł działania, struktur dzieła, ani innych wyznaczników. Każdy tworzy jak chce i gdzie chce, przy czym w opinii odbiorców nie koniecznie jest to uznawane za działalność artystyczną” A teraz subiektywnie Obecnie street art jest dziedziną sztuki powszechnie znaną i cieszącą oko. Nie do końca jest prawdą o bezprawnej ingerencji w przestrzeń miejską, organizowane są wszelkiego typu festiwale w czasie których urządzane są także warsztaty min.muzyczne i pokazy właśnie o tematyce graffiti itp. Sztuka tego rodzaju ma na celu ukazanie miasta/państwa ze stron

Często zaniedbywaną przez nas formą rysunku jest rysowanie w plenerze, szkicowanie z natury tego co widzimy. Uczymy się rysunku na podstawie zdjęć, obrazów i tutoriali, dzięki czemu poznajemy podstawowe zasady perspektywy i geometrii, jednak gdy opanujemy te umiejętności warto spróbować rysunku z natury. Jest to zupełnie inna forma, dla jednych na początku może wydawać się trudna, inni od razu ją pokochają. Rysowanie z własnych obserwacji uczy nas zupełnie innego podejścia, kiedy realnie możemy przyjrzeć się danemu budynkowi, uliczce, czy sytuacji. Dzięki takiemu rysowaniu jesteśmy w stanie zapamiętać wiele więcej szczegółów, nasza głowa zapamiętuje poprzez rękę. Z czasem sami możemy się zaskoczyć jak wiele zostało nam w głowie dzięki szkicom, gdy po latach będziemy w stanie odtworzyć to co już raz stworzyliśmy z natury. Poza tym jest to świetna forma zapisu wspomnień np. z wakacji, lepsza niż niejedno zdjęcie, ponieważ przeglądając później takie szkice czujemy o wiele więcej niż oglą

Egzamin wstępny na Wydział Architektury Politechniki Warszawskiej składa się z dwóch etapów przeprowadzanych co roku tydzień po tygodniu w czerwcu. Aby przystąpić do egzaminu wystarczy zarejestrować się, a następnie w określonym terminie zjawić się na miejscu. Pierwszy etap egzaminu wstępnego to egzamin z rysunku. Wydział zapewnia potrzebne nam do wykonania zadania materiały, zaś tematy zdradzane są dopiero podczas egzaminu. W ciągu pierwszego etapu egzaminu stworzyć trzeba dwa rysunki odpowiadające na zadane tematy. Jeden z tematów wymaga na ogół bardziej artystycznego myślenia (np. interpretacja cytatu, bądź wspomnienia). Drugi temat sprawdza umiejętność logicznego myślenia oraz wyobraźnię przestrzenną (np. pawilon wykorzystujący w swojej elewacji zasady odbijanego w lustrach promienia). W sumie za pierwszy etap możliwe do uzyskania jest 200 punktów, po 100 za każdy z rysunków. Do drugiego etapu egzaminu zostają dopuszczone osoby, które przeszły pierwszy etap egzaminu z odpowied

http://blog.sealart.pl/charakterystyczne-kierunki-architektoniczne-okresu-miedzywojennego/ Charakterystyczne kierunki architektoniczne okresu międzywojennego: Architektura międzywojnia to przede wszystkim nowatorskie rozwiązania, które zmierzały do połączenia estetyki z maksymalną funkcjonalnością. Twórcy tego okresu w dziedzinie budownictwa mieszkalnego starali się rozwiązać problem wielkich skupisk ludzkich i stworzyć takie propozycje budowli, które mogłyby pomieścić dużą liczbę mieszkańców. Z drugiej jednak strony pojawiły się tendencje takie jak: puryzm, charakteryzujący się unikaniem form przeestetyzowanych i nadmiernie zdobionych czy organicyzm. Jako materiał w budownictwie zaczęto wykorzystywać żelbeton, a także tworzyć jasne kompleksy, wykorzystując szkło i światło słoneczne. Głównymi przedstawicielami puryzmu architektonicznego byli Charles Le Corbusier i A. Ozenfant. Tendencja ta zmierzała do maksymalnej prostoty i funkcjonalności projektowanych budynków. Le Corbusier, fr