Przejdź do głównej zawartości

RYSUNEK PORTRETOWY

Jedni myślą że rysowanie jest bardzo trudne, a inni że potrzebny jest do tego niesamowity dar – my natomiast staramy się udowodnić, że wystarczą chęci, dużo pracy i dobry nauczyciel. Jeśli chodzi o rysowanie portretu – przede wszystkim ważna jest znajomość proporcji ludzkiego ciała, a w tym wypadku twarzy. Krąży powszechne mniemanie, że narysowanie dobrego portretu graniczy z niemożliwością, co moim zdaniem, jest nieprawdą. Po pierwsze, nasza twarz jest całkiem proporcjonalna i moża wyobrębnić 3 równe części, które znacznie ułatwiąją pracę. Należy pamiętać że odległość od nasady włosów do linii brwi, jest równa odległości od tejże linii do czubka nosa, i taka sama jak odległość od czubka nosa do brody. Kolejną ważną rzeczą, jest fakt, że rozstaw naszych oczu to dokładnie ta sama odległość co szerokość jednego oka. Proste, prawda? Usta powinny być mniej wiecej tej samej szerokości co rozstaw naszych tęczówek. Takich zależnośći moża by wymieniać wiele, jednak wymienione przeze mnie są podstawą i kluczem wyjścia. Po zastosowaniu tych proporcji pojawia się twarz – wydawać się może ładna, jesteśmy przyzyczajeni do takich własnie twarzy, jednak nadal jest ona bezosobowa. Kolejną kwestią jest znalezienie cech charakterystycznych danej osoby, które sprawią, że ta „bezosobowa” twarz stanie się twarzą siędzącej przed nami osoby. Za duże uszy, może za szeroko rozstawione oczy, wystające kości policzkowe – tego typu cech należy się dopatrywać, bo to własnie takie cechy indywidualne wyróżniają i upodabniają rysunek do rzeczywistości. Na koniec jeszcze jedna rzecz o której rysując portret nie można zapomnieć – rysujemy przestrzeń, głowę z popiersiem – nie płaską kartkę, tylko własnie głowę, która, jakby na to nie patrzeć, jest również bryłą. Nie możemy pozwolić, aby twarz wydawała się płaska – takie rysowanie może przypominać trochę „rzeźbę na kartce’’ ale chyba o to własnie chodzi, Takie wrażenie głębi nadaje światłocień, którego zazwyczaj rysujący twarze boją się używać – ale przecież oczy zazwyczaj, umieszczone w oczodołach są w cieniu, szyja oraz wargi podobnie. Nie jes to regułą, ale należy o tym pamiętać. Do dzieła!

Autor: Katarzyna Lubomska

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

EGZAMIN WSTĘPNY NA ARCHITEKTURĘ

Egzamin wstępny na Wydział Architektury Politechniki Warszawskiej składa się z dwóch etapów przeprowadzanych co roku tydzień po tygodniu w czerwcu. Aby przystąpić do egzaminu wystarczy zarejestrować się, a następnie w określonym terminie zjawić się na miejscu. Pierwszy etap egzaminu wstępnego to egzamin z rysunku. Wydział zapewnia potrzebne nam do wykonania zadania materiały, zaś tematy zdradzane są dopiero podczas egzaminu. W ciągu pierwszego etapu egzaminu stworzyć trzeba dwa rysunki odpowiadające na zadane tematy. Jeden z tematów wymaga na ogół bardziej artystycznego myślenia (np. interpretacja cytatu, bądź wspomnienia). Drugi temat sprawdza umiejętność logicznego myślenia oraz wyobraźnię przestrzenną (np. pawilon wykorzystujący w swojej elewacji zasady odbijanego w lustrach promienia). W sumie za pierwszy etap możliwe do uzyskania jest 200 punktów, po 100 za każdy z rysunków. Do drugiego etapu egzaminu zostają dopuszczone osoby, które przeszły pierwszy etap egzaminu z odpowied...

CHARAKTERYSTYCZNE KIERUNKI ARCHITEKTONICZNE OKRESU MIĘDZYWOJENNEGO

http://blog.sealart.pl/charakterystyczne-kierunki-architektoniczne-okresu-miedzywojennego/ Charakterystyczne kierunki architektoniczne okresu międzywojennego: Architektura międzywojnia to przede wszystkim nowatorskie rozwiązania, które zmierzały do połączenia estetyki z maksymalną funkcjonalnością. Twórcy tego okresu w dziedzinie budownictwa mieszkalnego starali się rozwiązać problem wielkich skupisk ludzkich i stworzyć takie propozycje budowli, które mogłyby pomieścić dużą liczbę mieszkańców. Z drugiej jednak strony pojawiły się tendencje takie jak: puryzm, charakteryzujący się unikaniem form przeestetyzowanych i nadmiernie zdobionych czy organicyzm. Jako materiał w budownictwie zaczęto wykorzystywać żelbeton, a także tworzyć jasne kompleksy, wykorzystując szkło i światło słoneczne. Głównymi przedstawicielami puryzmu architektonicznego byli Charles Le Corbusier i A. Ozenfant. Tendencja ta zmierzała do maksymalnej prostoty i funkcjonalności projektowanych budynków. Le Corbusier, fr...

RYSOWANIE Z NATURY

Często zaniedbywaną przez nas formą rysunku jest rysowanie w plenerze, szkicowanie z natury tego co widzimy. Uczymy się rysunku na podstawie zdjęć, obrazów i tutoriali, dzięki czemu poznajemy podstawowe zasady perspektywy i geometrii, jednak gdy opanujemy te umiejętności warto spróbować rysunku z natury. Jest to zupełnie inna forma, dla jednych na początku może wydawać się trudna, inni od razu ją pokochają. Rysowanie z własnych obserwacji uczy nas zupełnie innego podejścia, kiedy realnie możemy przyjrzeć się danemu budynkowi, uliczce, czy sytuacji. Dzięki takiemu rysowaniu jesteśmy w stanie zapamiętać wiele więcej szczegółów, nasza głowa zapamiętuje poprzez rękę. Z czasem sami możemy się zaskoczyć jak wiele zostało nam w głowie dzięki szkicom, gdy po latach będziemy w stanie odtworzyć to co już raz stworzyliśmy z natury. Poza tym jest to świetna forma zapisu wspomnień np. z wakacji, lepsza niż niejedno zdjęcie, ponieważ przeglądając później takie szkice czujemy o wiele więcej niż oglą...