Przejdź do głównej zawartości

CHARAKTERYSTYCZNE KIERUNKI ARCHITEKTONICZNE OKRESU MIĘDZYWOJENNEGO

http://blog.sealart.pl/charakterystyczne-kierunki-architektoniczne-okresu-miedzywojennego/

Charakterystyczne kierunki architektoniczne okresu międzywojennego:
Architektura międzywojnia to przede wszystkim nowatorskie rozwiązania, które zmierzały do połączenia estetyki z maksymalną funkcjonalnością. Twórcy tego okresu w dziedzinie budownictwa mieszkalnego starali się rozwiązać problem wielkich skupisk ludzkich i stworzyć takie propozycje budowli, które mogłyby pomieścić dużą liczbę mieszkańców. Z drugiej jednak strony pojawiły się tendencje takie jak: puryzm, charakteryzujący się unikaniem form przeestetyzowanych i nadmiernie zdobionych czy organicyzm. Jako materiał w budownictwie zaczęto wykorzystywać żelbeton, a także tworzyć jasne kompleksy, wykorzystując szkło i światło słoneczne. Głównymi przedstawicielami puryzmu architektonicznego byli Charles Le Corbusier i A. Ozenfant. Tendencja ta zmierzała do maksymalnej prostoty i funkcjonalności projektowanych budynków. Le Corbusier, francuski architekt, tworzył słynne „szklane domy XX wieku”, a więc budynki będące harmonijną kompozycją zieleni, przestrzeni i oświetlenia. Uważał, że nowoczesna architektura powinna opierać się na pięciu zasadach: stosowaniu słupów szkieletowych, swobodnych planach kondygnacji, szerokich, dużych oknach, płaskim dachu i rynnach wewnętrznych. Najważniejszym przedstawicielem tak zwanej architektury organicznej był natomiast Amerykanin Frank Lloyd Wright. Główną ideą tego prądu była nie tyle funkcjonalność i prostota jak u Le Corbusiera, ale zharmonizowanie budynku z jego naturalnym otoczeniem, a także odpowiednia ornamentyka. Znane budowle projektu Wrighta to Fallingwater w stanie Pensylwania – konstrukcja domu komponującego się z naturalnym strumieniem – oraz Muzeum Guggenheima w Nowym Jorku (w kształcie spirali). W Niemczech z kolei działała znana szkoła Bauhaus założona przez Waltera Gropiusa w Weimarze. Głównym założeniem tego kierunku było połączenie techniki architektonicznej z artyzmem. Ponadto chodziło tu o maksymalna standaryzację budownictwa. Ważną rolę odgrywała estetyka abstrakcjonizmu, a także przekonanie, że przestrzeń wpływa na myślenie i działanie ludzi. Swoista filozofia tej szkoły wpłynęła na projektowanie budowli mieszkalnych.

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

EGZAMIN WSTĘPNY NA ARCHITEKTURĘ

Egzamin wstępny na Wydział Architektury Politechniki Warszawskiej składa się z dwóch etapów przeprowadzanych co roku tydzień po tygodniu w czerwcu. Aby przystąpić do egzaminu wystarczy zarejestrować się, a następnie w określonym terminie zjawić się na miejscu. Pierwszy etap egzaminu wstępnego to egzamin z rysunku. Wydział zapewnia potrzebne nam do wykonania zadania materiały, zaś tematy zdradzane są dopiero podczas egzaminu. W ciągu pierwszego etapu egzaminu stworzyć trzeba dwa rysunki odpowiadające na zadane tematy. Jeden z tematów wymaga na ogół bardziej artystycznego myślenia (np. interpretacja cytatu, bądź wspomnienia). Drugi temat sprawdza umiejętność logicznego myślenia oraz wyobraźnię przestrzenną (np. pawilon wykorzystujący w swojej elewacji zasady odbijanego w lustrach promienia). W sumie za pierwszy etap możliwe do uzyskania jest 200 punktów, po 100 za każdy z rysunków. Do drugiego etapu egzaminu zostają dopuszczone osoby, które przeszły pierwszy etap egzaminu z odpowied...

RYSOWANIE Z NATURY

Często zaniedbywaną przez nas formą rysunku jest rysowanie w plenerze, szkicowanie z natury tego co widzimy. Uczymy się rysunku na podstawie zdjęć, obrazów i tutoriali, dzięki czemu poznajemy podstawowe zasady perspektywy i geometrii, jednak gdy opanujemy te umiejętności warto spróbować rysunku z natury. Jest to zupełnie inna forma, dla jednych na początku może wydawać się trudna, inni od razu ją pokochają. Rysowanie z własnych obserwacji uczy nas zupełnie innego podejścia, kiedy realnie możemy przyjrzeć się danemu budynkowi, uliczce, czy sytuacji. Dzięki takiemu rysowaniu jesteśmy w stanie zapamiętać wiele więcej szczegółów, nasza głowa zapamiętuje poprzez rękę. Z czasem sami możemy się zaskoczyć jak wiele zostało nam w głowie dzięki szkicom, gdy po latach będziemy w stanie odtworzyć to co już raz stworzyliśmy z natury. Poza tym jest to świetna forma zapisu wspomnień np. z wakacji, lepsza niż niejedno zdjęcie, ponieważ przeglądając później takie szkice czujemy o wiele więcej niż oglą...