CHARAKTERYSTYCZNE KIERUNKI ARCHITEKTONICZNE OKRESU MIĘDZYWOJENNEGO

http://blog.sealart.pl/charakterystyczne-kierunki-architektoniczne-okresu-miedzywojennego/

Charakterystyczne kierunki architektoniczne okresu międzywojennego:

Architektura międzywojnia to przede wszystkim nowatorskie rozwiązania, które zmierzały do połączenia estetyki z maksymalną funkcjonalnością. Twórcy tego okresu w dziedzinie budownictwa mieszkalnego starali się rozwiązać problem wielkich skupisk ludzkich i stworzyć takie propozycje budowli, które mogłyby pomieścić dużą liczbę mieszkańców. Z drugiej jednak strony pojawiły się tendencje takie jak: puryzm, charakteryzujący się unikaniem form przeestetyzowanych i nadmiernie zdobionych czy organicyzm. Jako materiał w budownictwie zaczęto wykorzystywać żelbeton, a także tworzyć jasne kompleksy, wykorzystując szkło i światło słoneczne. Głównymi przedstawicielami puryzmu architektonicznego byli Charles Le Corbusier i A. Ozenfant. Tendencja ta zmierzała do maksymalnej prostoty i funkcjonalności projektowanych budynków. Le Corbusier, francuski architekt, tworzył słynne „szklane domy XX wieku”, a więc budynki będące harmonijną kompozycją zieleni, przestrzeni i oświetlenia. Uważał, że nowoczesna architektura powinna opierać się na pięciu zasadach: stosowaniu słupów szkieletowych, swobodnych planach kondygnacji, szerokich, dużych oknach, płaskim dachu i rynnach wewnętrznych. Najważniejszym przedstawicielem tak zwanej architektury organicznej był natomiast Amerykanin Frank Lloyd Wright. Główną ideą tego prądu była nie tyle funkcjonalność i prostota jak u Le Corbusiera, ale zharmonizowanie budynku z jego naturalnym otoczeniem, a także odpowiednia ornamentyka. Znane budowle projektu Wrighta to Fallingwater w stanie Pensylwania – konstrukcja domu komponującego się z naturalnym strumieniem – oraz Muzeum Guggenheima w Nowym Jorku (w kształcie spirali). W Niemczech z kolei działała znana szkoła Bauhaus założona przez Waltera Gropiusa w Weimarze. Głównym założeniem tego kierunku było połączenie techniki architektonicznej z artyzmem. Ponadto chodziło tu o maksymalna standaryzację budownictwa. Ważną rolę odgrywała estetyka abstrakcjonizmu, a także przekonanie, że przestrzeń wpływa na myślenie i działanie ludzi. Swoista filozofia tej szkoły wpłynęła na projektowanie budowli mieszkalnych.