Przejdź do głównej zawartości

SUKCES RYSUNKOWY

MOTYWACJA/ PODEJŚCIE/NASTAWIENIE Czynniki, które przede wszystkim wpływają na nasz rozwój rysunkowy
Zdolność rysowania wiążę się z wnikliwą obserwacją otaczającej rzeczywistości, pewnym procesem myślenia (kreatywnego bądź odtwórczego), a także ciągłą pracą nad rozwojem własnego warsztatu. Te ostatnie stanowi pierwszy a zarazem najtrudniejszy krok. Aby osiągnąć sukces w jakiejkolwiek dziedzinie życia musisz mieć jasno określony cel i do niego dążyć. Jest to nieodłączny element myślenia ludzi ponadprzeciętnych oraz gwarancja rozwoju.  Jednak nie zawsze wiemy, jak to osiągnąć.      Podstawową rzeczą przed rozpoczęciem każdej kolejnej pracy rysunkowej jest organizacja pracy. W naszej głowie powinien powstać obraz, wizja efektu końcowego i cały proces jak go uzyskać. W prosty sposób możemy to podzielić na poszczególne fazy. Po co to robić? Jaki ma to sens?  Każda osoba jest swego rodzaju indywidualnością z predyspozycjami do różnych rzeczy. Przekładając to na rysunek, załóżmy, że umysł analityczny odnajdzie się w  tematach geometrycznych,  związanych z budowaniem konstrukcji poszczególnych elementów. Inna osoba, która dostrzega najdrobniejsze elementy najbardziej spełni się w rysowaniu wszelkiego rodzaju detali. A jeszcze ktoś inny odnajdzie się w cieniowaniu, które nadaje całości ten realistyczny aspekt. Jednak każdy zgodzi się z tym, że aby powstała pełnowartościowa praca potrzebna jest każda z tych umiejętności. Usystematyzowana praca od początku do końca pozwala na poznanie siebie, swoich lepszych i gorszych stron. A mając tę świadomość możemy mieć wpływ na to, co chcemy osiągnąć a czego nam jeszcze brakuje, a więc co trzeba wypracować.
Oto przykładowe fazy rysunkowe: 1. Ogólna konstrukcja, szkic, rozplanowanie kompozycji
2. Zarys otoczenia
3. Detal (budynku, postaci w zależności od tematu pracy)
4. Cieniowanie uwzględniając oświetlenie
5. Wykończenie pracy
Kiedy działamy krok po kroku zgodnie z planem w trakcie naszego rysowania możemy się nagradzać za osiąganie każdego pomniejszego etapu. Taki sposób myślenia sprawia, że nasza satysfakcja jest wprost proporcjonalna do czasu pracy, co krótko mówiąc powoduje, że nawet najtrudniejszy rysunek jest przyjemny, bo składa się z małych sukcesów. A osiągnięcie 5 etapu sprawia ogromną radość. Jednak należy dodać, że przy tym założeniu najważniejsze jest myślenie zadaniowe. Muszę zrobić to i to, więc to robię i nie oceniam siebie. Celem jest wykończenie pracy, więc niezależnie od naszej subiektywnej oceny efektów -  to jest sukces. Zdarza się, że z powodu szeregu wymówek rezygnujemy ze skończenia rysunku. Niestety takie podejście odbiera nam mozliwość ogólnego rozwoju w sposób równomierny. Na przykład kończąc zawsze w punkcie 3, nie daję sobie szansy na wyćwiczenie cieniowania.
Oczywiście na pewnym etapie rozwoju wszystkie te rzeczy przychodzą nam w sposób automatyczny, bo mamy to już wyćwiczone.  „Wszystko jest trudne, zanim stanie się proste.”
Na koniec chciałabym przytoczyć 3 cytaty Alberta Einsteina, które mogą powiększyć naszą motywację do działania.
„Wszyscy wierzą, że czegoś nie da się zrobić, aż znajdzie się taki jeden, który nie wie, że się nie da, i on to robi.”
„Wyobraźnia jest ważniejsza od wiedzy.”
„Jedyną pewną metodą unikania porażek jest nie mieć żadnych, nowych pomysłów.”

Autor: Adrianna Żelazna

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

EGZAMIN WSTĘPNY NA ARCHITEKTURĘ

Egzamin wstępny na Wydział Architektury Politechniki Warszawskiej składa się z dwóch etapów przeprowadzanych co roku tydzień po tygodniu w czerwcu. Aby przystąpić do egzaminu wystarczy zarejestrować się, a następnie w określonym terminie zjawić się na miejscu. Pierwszy etap egzaminu wstępnego to egzamin z rysunku. Wydział zapewnia potrzebne nam do wykonania zadania materiały, zaś tematy zdradzane są dopiero podczas egzaminu. W ciągu pierwszego etapu egzaminu stworzyć trzeba dwa rysunki odpowiadające na zadane tematy. Jeden z tematów wymaga na ogół bardziej artystycznego myślenia (np. interpretacja cytatu, bądź wspomnienia). Drugi temat sprawdza umiejętność logicznego myślenia oraz wyobraźnię przestrzenną (np. pawilon wykorzystujący w swojej elewacji zasady odbijanego w lustrach promienia). W sumie za pierwszy etap możliwe do uzyskania jest 200 punktów, po 100 za każdy z rysunków. Do drugiego etapu egzaminu zostają dopuszczone osoby, które przeszły pierwszy etap egzaminu z odpowied...

RYSOWANIE Z NATURY

Często zaniedbywaną przez nas formą rysunku jest rysowanie w plenerze, szkicowanie z natury tego co widzimy. Uczymy się rysunku na podstawie zdjęć, obrazów i tutoriali, dzięki czemu poznajemy podstawowe zasady perspektywy i geometrii, jednak gdy opanujemy te umiejętności warto spróbować rysunku z natury. Jest to zupełnie inna forma, dla jednych na początku może wydawać się trudna, inni od razu ją pokochają. Rysowanie z własnych obserwacji uczy nas zupełnie innego podejścia, kiedy realnie możemy przyjrzeć się danemu budynkowi, uliczce, czy sytuacji. Dzięki takiemu rysowaniu jesteśmy w stanie zapamiętać wiele więcej szczegółów, nasza głowa zapamiętuje poprzez rękę. Z czasem sami możemy się zaskoczyć jak wiele zostało nam w głowie dzięki szkicom, gdy po latach będziemy w stanie odtworzyć to co już raz stworzyliśmy z natury. Poza tym jest to świetna forma zapisu wspomnień np. z wakacji, lepsza niż niejedno zdjęcie, ponieważ przeglądając później takie szkice czujemy o wiele więcej niż oglą...

PERSPEKTYWA

Czy zastanawiałeś się kiedyś jadąc drogą dlaczego dwie jej krawędzie zbliżają się do siebie? Lub jak to jest ze to co jest dalej wydaje się mniejsze niż w rzeczywistości? Odległość między słupami telegraficznymi maleje w miarę ich oddalania się? Takich przykładów można wymieniać dużo, a wszystko to składa się na tzw. teorię widzenia, która jest jednocześnie podstawą do opracowania zasad perspektywy linearnej. Zwykło się mówić że perspektywa to sposób oddania przestrzeni trójwymiarowej na płaskiej – co logiczne –kartce. Dlatego dobry rysunek nie opiera się na tym aby przedstawić to CO widzimy, ale JAK widzimy. Bo przecież absurdem byłoby rysowanie obu torów kolejowych równoległych do siebie, lub umieszczanie drzew o takiej samej wysokości w miarę oddalania się. W domyśle mamy świadomość tych zjawisk, jednak zbyt często nie potrafimy ‘odważyć się’ i przyjąć do wiadomości tego jak widzimy dany kadr, a skupiamy się na tym co na nim jest i jakie są jego cechy rzeczywist...